چرا انسان مدتي از نظر معنوي در درجة خوبي قرار دارد ولي بعد از مدتي كمي از درجة خود پايين ميآيد؟<br><br>

-معروف است كه بشر مختار و آزاد آفريده شده , و سرنوشت او در دست خود اوست . واو , خود سرنوشت ساز , و طراح نحوه زندگي آينده خود مي باشد . از طرف ديگر قانون وراثت كه از اصول علمي مسلم جهان ما است , به ما مي گويد كه فرزندان نه تـنها وارث مال و صفات ظاهري پدران و مادران هستند , بلكه صفات دروني و روحيات خوب و بد آنان را نيز به ارث مي برند , و صفات و روحيات موروثي درسرنوشت آنان كاملا موثر است . چگونه مي توان انسان را در تعيين سرنوشت خود آزاد دانست ؟(0)

-آيا آزادي مستلزم وحدت اديان نيست ؟(0)

-معناي آزادي در اسلام چيست ؟(0)

-نظر اسلام درباره آزادي عقيده چيست ؟(0)

-نظر اسلام درباره آزادي انسان چيست ؟(0)

-چرا اسلام , اسلام آوردن بردگان را موجب آزادي آنان نداسته است ؟(0)

-اسلام مي گويد : پيروان هر دين و آييني حق حيات دارند و بطور آزاد مي تواند خود را معرفي كند پس چرا از پيروان ديگر ماليات و جزيه دريافت مي كند ؟(0)

داغترین ها

-آرزوهاي انسان در چه مواردي مستحسن و در چه مواردي مذموم است؟
(0)

-به چه كسي آزاد مي گويند؟(0)

-در جامعه ي امروزي چگونه مي توانيم آزاده باشيم؟
(0)

-آيا آزادي مستلزم وحدت اديان نيست ؟(0)

-معناي آزادي در اسلام چيست ؟(0)

-نظر اسلام درباره آزادي عقيده چيست ؟(0)

-نظر اسلام درباره آزادي انسان چيست ؟(0)

-چرا اسلام , اسلام آوردن بردگان را موجب آزادي آنان نداسته است ؟(0)

مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.

کد مطلب:3671 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:28

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

چرا انسان مدتي از نظر معنوي در درجة خوبي قرار دارد ولي بعد از مدتي كمي از درجة خود پايين ميآيد؟

آنچه را شما نوشتهايد در اصطلاح عرفا و ارباب سير و سلوك از آن به قبض و بسط تعبير ميشود. استاد مصباح در اين زمينه ميفرمايند: بر اساس شدت و ضعف ارتباطي كه انسانها با خداوند دارند و بر حسب تدبيراتي كه خداوند دربارة بندگان خويش دارد، حالات آنها در ارتباط با خداوند متفاوت ميگردد.

گاهي انسان احساس ميكند كه دلش به خدا راه دارد و به نحوي حضور خدا را احساس ميكند و حالت انبساط در دل او پديد ميآيد و گاهي انسان احساس ميكند كه دلش قفل شده است و بر آن پرده و حجاب افتاده است و چنان تيره گشته كه راه بجايي نميبرد و سردرگم ميگردد. به واقع حالت انقباض براي او رخ ميدهد در مراحل آغازين سير و سلوك آنرا انبساط و انقباض حالات گويند، با پيشرفت انسان در مراحل سير و سلوك و معرفت، حالت انقباض و انبساط شدت مييابد (1)

بنابراين چنين حالتي چنانكه گذشت امري طبيعي است و براي سالك نتايج و آثاري دارد در حال انبساط شوق او دو چندان شده و به راز و نياز با محبوب پرداخته و در خال انقباض، عظمت خدا در دل او خوف و حيا ايجاد ميكندو به سلوك وادار مينمايد.

آنچه از قبض و بسط گفته شد دربارة حالات اولياء الهي بود كه از ارتكاب به معاصي و گناهان عامه مردم مبرا و پاك هستند وليكن حال عامه مردم در داشتن چنين قبض و بسطي تابع عصيان و طاعت آنها و يا به بيان سادهتر ارتكاب محرمات و گناهان و ترك واجبات ميباشد كه باعث از ميان رفتن لذت عبادت و دوري از خدا ميگردد اما چون دريافت ما از احوال خود و خطاهايي كه از ما سر ميزند بسيار ضعيف است و معرفت لازم را به شناخت محرمات الهي نداريم اين سؤال براي ما پيش ميآيد كه چرا چنين شد.

من كه كاري نكردم تا مستحق منع فيض و قطع اين ارتباط معنوي باشم. از اين رو در دعاي امام عصر (عج) ميخوانيم: اللهم ارزقنا توفيق الطاعه و بعد المعصيه و صدق الينه و عرفان الحرمه از اين رو ميتوان گفت حتي دربارة اولياء الهي نيز به تناسب مقامات و منازل آنها و وظايفي كه بر عهده آنهاست همين علت حاكم است، فلذا پيامبر عظيم الشآن اسلام هم ميفرمايند: ليغان علي قلبي و اني لاستغفر الله في كل يوم سبحين مره بر قلب من غبار مينشيند و من (براي زدودن آن) در هر روز هفتاد بار استغفار ميكنم. معلوم ميشود اين مشكل چارة خود را دارد كه همان استغفار و اطلاح رابطه ميان خود و خداست كه خدا روزي همه ما قرار بدهد انشاء الله.

در اين زمينه خوبست به كتاب بسوي خود سازي استاد مصباح يزدي ص 217 مراجعه كنيد.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

(1) بسوي خود سازي ص 217